در برنامه امروز، جمعه 18 ژانویه، میزبان رنگینه حمیدی، زن برگزیده در فهرست قهرمانان سی اِن اِن بودیم. تا قبل از امروز نمی شناختمش و چه زن جالبی ست. فعال سازمان اِ سی اِس (افغانستان برای جامعه مدنی) ست که در سال 1998 در بالتیمور مریلند توسط قیوم کرزای (از بستگان حامد کرزای رییس جمهوری افغانستان) تاسیس شد. دفتر این سازمان در سال 2002 (در حدود یکسال پس از سرنگونی طالبان) در قندهار باز شد.
قندهار؟ بله قندهار، خطرناک ترین جای افغانستان! خانم حمیدی گفت قندهار، منطقه فعالیت های طالبان و جنگسالاران را هدفمند انتخاب کرده بودند. می گوید اگر بتوانند در این منطقه تفاهمی ایجاد کنند، یعنی خواهند توانست در هر منطقه دیگر افغانستان موفق شوند.
حالا این را داشته باشید. این سازمان در سپتامبر سال 2003 در قندهار، نمایندگان بسیاری از قبیله ها و قوم ها را برای شرکت در کنفرانسی دعوت کرد. و در واقع لایحه حقوق زنان افغانستان از همین کنفرانس حاصل شد. در سر مقاله نیویورک تایمز، این لایحه، به عنوان "یک سند خارق العاده و نقطه عطفی در بازسازی افغانستان" توصیف شد.
به هر حال کار سازمان اِ سی اِس، ایجاد منابع مالی برای زنان افغان و ایجاد اشتغال برای آنهاست. زنان فقیر، بیوه و سرپرست خانوار در خانه کار می کنند، محصولات خود را از جمله صنایع دستی تولید می کنند و بعدا فعالان اِ سی اِس، این تولیدات را در افغانستان یا در خارج از افغانستان می فروشند و سود آن را به زنان بازمی گردانند.
بلقیس احمدی، یک وکیل افغان در جایی نوشته بود:
"زنان افغان جان خود را، اعضای خانواده خود را، حقوق اولیه خود را از دست داده اند. این زنان ممکن است به زودی چیزی دیگری را از دست بدهند که بشریت را نابود می کند: آنها ممکن است امید خود را از دست بدهند."
خانواده رنگینه احمدی، وقتی که چهار ساله بوده، از افغانستان مهاجرت کرده و به آمریکا آمده است. این دختر همراه با خانواده در همه این سالها در آمریکا زندگی کرده و 5 سال پیش به قلب خطر بازگشته (به قندهار) تا به زنان افغان کمک کند...و چه خوب هم کمک می کند.
برای زنان سخت کوش افغان هم آرزوی موفقیت می کنیم.
قندهار؟ بله قندهار، خطرناک ترین جای افغانستان! خانم حمیدی گفت قندهار، منطقه فعالیت های طالبان و جنگسالاران را هدفمند انتخاب کرده بودند. می گوید اگر بتوانند در این منطقه تفاهمی ایجاد کنند، یعنی خواهند توانست در هر منطقه دیگر افغانستان موفق شوند.
حالا این را داشته باشید. این سازمان در سپتامبر سال 2003 در قندهار، نمایندگان بسیاری از قبیله ها و قوم ها را برای شرکت در کنفرانسی دعوت کرد. و در واقع لایحه حقوق زنان افغانستان از همین کنفرانس حاصل شد. در سر مقاله نیویورک تایمز، این لایحه، به عنوان "یک سند خارق العاده و نقطه عطفی در بازسازی افغانستان" توصیف شد.
به هر حال کار سازمان اِ سی اِس، ایجاد منابع مالی برای زنان افغان و ایجاد اشتغال برای آنهاست. زنان فقیر، بیوه و سرپرست خانوار در خانه کار می کنند، محصولات خود را از جمله صنایع دستی تولید می کنند و بعدا فعالان اِ سی اِس، این تولیدات را در افغانستان یا در خارج از افغانستان می فروشند و سود آن را به زنان بازمی گردانند.
بلقیس احمدی، یک وکیل افغان در جایی نوشته بود:
"زنان افغان جان خود را، اعضای خانواده خود را، حقوق اولیه خود را از دست داده اند. این زنان ممکن است به زودی چیزی دیگری را از دست بدهند که بشریت را نابود می کند: آنها ممکن است امید خود را از دست بدهند."
خانواده رنگینه احمدی، وقتی که چهار ساله بوده، از افغانستان مهاجرت کرده و به آمریکا آمده است. این دختر همراه با خانواده در همه این سالها در آمریکا زندگی کرده و 5 سال پیش به قلب خطر بازگشته (به قندهار) تا به زنان افغان کمک کند...و چه خوب هم کمک می کند.
برای زنان سخت کوش افغان هم آرزوی موفقیت می کنیم.
1 comment:
سلام؛ چند دقیقه پیش برنامه شما را(از ایران) در مورد اوتیسم با آقای دکتر طباطبایی دیدم.خواهر من 17 سال دارد و دچار اوتیسم است.متآسفانه اطلاعات در این مورد در ایران بسیار کم است چندان که از 6 سالگی تا کنون که به چندین روان شناس سرشناس در ایران مراجعه کردیم به تازگی با روان شناسی مواجه شدیم که این بیماری را تشخیص داد. در اینجا مرکز کوچکی هست که به بهبود این بیماری با روش های آموزشی می پردازد.مابه تازگی ( 1 ماه) هست که این روش های درمانی را که توسط مربی انجام می گیرد شروع کرده ایم و به نظر مفید خواهد بود.
از شما به دلیل این برنامه ی مفید و اطلاع رسانی به ایرانیان به خصوص ایرانیان خودِ ایران سپاسگزارم و ممنون خواهم شد اگر در این وبلاگ زمان برنامه بعدی با آقای دکتر طباطبایی را اعلام کنید.
Post a Comment