یه برنامه و مهمون عالی دیگه

برنامه روز شنبه دوم فوریه مون واقعا عالی بود. دکتر مهسا محبتاش پژوهشگر موسسه ملی سرطان آمریکا، با دانش گسترده و با تجربه کاری فوق العاده مهمون برنامه بود. چقدر فروتن و متواضعه و چقدر مسلط. از رویکرد چند تخصصی به بیماری سرطان حرف زد و از شیوه های درمان این بیماری گفت. پیام اصلی برنامه مون هم این بود که سرطان پایان زندگی و مساوی با مرگ نیست. سرطان را به گفته خانم محبتاش، باید بشه یک بیماری مزمن مثل بیماری قند کنترل شده به حساب آورد. مهسا محبتاش در جواب این سوال که آیا به عنوان یه سرطان شناس در برخورد با مریض های مبتلا به سرطان دچار افسردگی می شه یا نه گفت: »شاید کمتر آنکولوژیستی باشه که در چند ماه اول کارش با مبتلایان به سرطان دچار افسردگی نشه. اما تصور کمک کردن به کسایی که بیش از همه به کمک احتیاج دارند، زیباترین احساسیه که هر محقق و پزشکی می تونه داشته باشه." درست عین همین حرفو استیون روزنبرگ، غول تحقیقات درباره ایمنی درمانی سرطان هم چند ماه پیش تو یکی از برنامه های دیگه مون زد! به هر حال عالی بود. بعدا مصاحبه با مارشا کراس رو هم همینجا پست می کنم.

پشت صحنه: هنوز وقت نکردم کامنت ها رو پابلیش کنم. بعدا این کارو می کنم.